"Τυφλόμυγα" Στέλλα Κωνσταντίνου

Τυφλόμυγα

Θα επιστρέψω στα χρόνια της αθωότητας.

Θα έχω μαζί μου καραμέλες φλόκες

τα παπούτσια μου με λιωμένες σόλες από την δεξιά πλευρά

(το φρένο στο ποδήλατο)

θα σκουπίζω τις μύξες στο μανίκι

και θα κοιμάμαι στις οκτώμιση.

Θα γυρίσω στα χρόνια της επανάστασης.

Η αδελφή σπαστικιά, ο αδελφός φασίστας,

η μάνα και ο πατέρας ορκισμένοι μου εχθροί

θα την πέφτω στις δώδεκα

Θα επιστρέψω στα χρόνια της αναζήτησης.

Ατελείωτες ώρες να κοιτώ και να μιλώ στο τηλέφωνο

κλάματα με τις φιλενάδες

κάθε βδομάδα καινούργιοι έρωτες

και καψούρα με αυτούς που με φτύνουν

δεν θα κοιμάμαι, δεν θα κουράζομαι

και τίποτα δεν θα με νοιάζει.

Θα κοιτάξω μπροστά, μπροστά, στον καθρέφτη.

Το τώρα θα δω και θα ξανασφαλίσω τα μάτια.

Ζωή ανάμεσα σε κομπλεξικούς αυλικούς

και λαβαροφέροντες μικροαστούς.

Δημοσιογράφοι που μου τραγουδούν νανουρίσματα

και προύχοντες που το δάχτυλο κουνούν

Δ.Σ. με εξαίρετο έργο (χοροί σε μπουζουξίδικα)

αποδείξεις μισθοδοσίας με χαραγμένο το όνομα του προδότη στη θέση που λέει: «ονοματεπώνυμο»

διακοπές σε in τροχιά

έρωτας τα Σαββατοκύριακα

συσσωρευμένη κούραση αδράνειας

ατελείωτοι καφέδες και μάζεμα αποδείξεων

δορυφορικό πιάτο (το στίγμα ελευθερίας)

διαφημίσεις ανύπαρκτων αναγκών που σε κάνουν την ποθητή γκόμενα τις διπλανής πόρτας

τηλέφωνα που χωρούν την ευτυχία όλου του κόσμου σε μια οθόνη γεμάτη δαχτυλιές

τυφλόμυγα με αραχνοΰφαντο πανί σε προαύλιο σωφρονιστικού ιδρύματος…

Ένα, δύο, τρία… κόκκινο φως!