Κατερίνα Γώγου

Ετών 9

Όταν ξυπνήσεις το πρωί
και δεν θα βρεις στο πάτωμα
χαπάκια πουλόβερ και σουτιέν
και χτυπήσεις με δύναμη την πόρτα
χωρίς ν' ακούσεις πίσω σου το υστερικό μου "σκασμός"
μη βάλεις τα κλαματα και πας για να με βρεις
στην παιδική φωτογραφία μου που σε κοιτάει. Ποτέ δεν έβλεπα.
Ούτε στα ηλίθια γραφτά μου. Σούψω πει ψέματα, Πάντοτε σούλεγα
πως είναι όμορφοι οι άνθρωποι τα χρώματα κι η μουσική.
Μέτρησε μόνο τα μεροκάματα που έκανα
μ' αυτό θα μάθεις πως έζησα.
Μέτpησε έπειτα το νοίκι μας
ποτέ δεν φτάνανε να το πληρώσω.
Και πόσο φως έκαψα
ψάχνοντας να βρω τρόπο.
Τράβα μετά και γύρεψε απ' τον πατέρα σου
για τελευταία φορά χρήματα
και δώσε τα χρέη μου.
Ύστερα πλύνε τα μούτρα σου
και μην αφήσεις κανέναν να σου πει
τι απόγινε με τη μάνα σου.
Μόνο κάτω απ' αυτές
τις ηλίθιες αποδείξεις
φτιάξε έναν ήλιο απ' αυτούς που μόνο εσύ έχεις στο νου σου΄
και κάτω απ' αυτόν
γράψε με τ' αστεία παιδικά σου γράμματα
ΞΟΦΛΗΣΕ! ΞΟΦΛΗΣΕ! ΞΟΦΛΗΣΕ! ΞΟΦΛΗΣΕ!(από τη συλλογή "Τρία κλικ αριστερά"
εκδ. Καστανιώτη, 1978)

Η ηθοποιός και ποιήτρια Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε την 1η Ιουνίου 1940 στην Αθήνα. Από πολύ μικρή ηλικία συμμετείχε σε παιδικούς θιάσους και λίγο αργότερα εμφανίζεται σε διάφορες ταινίες κυρίως της Φίνος Φίλμς, εκεί είναι που θα γίνει ευρύτερα γνωστή στο ελληνικό κοινό, παίζοντας ρόλους δίπλα στον Κωσταντάρα, τη Τζένη Καρέζη, τον Βέγγο, τον Παπαγιαννόπουλο κ.α.Συμμετείχε ακόμη σε πολλές θεατρικές παραστάσεις, απο επιθεωρήσεις μέχρι τραγωδίες με τον θίασο Κουν… Παντρεύτηκε το σκηνοθέτη Παύλο Τάσσιο και μαζί απέκτησαν μια κόρη, τη Μυρτώ… Στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης γοητεύεται από τον τροτσκισμό, την αναρχία και το γενικότερο κλίμα ριζοσπαστικοποίησης που επικρατούσε. Γράφει στίχους και έρχεται σε επαφή με καλλιτέχνες και συλλογικότητες των Εξαρχείων. Το 1977 πρωταγωνιστεί στην ταινία “το βαρύ πεπόνι” και παράλληλα κυκλοφορεί την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο “τρία κλικ αριστερά”… Οι αιχμηροί και γεμάτοι πάθος στίχοι της προκαλούν σοκ σε πολλούς, το χαριτωμένο κοριτσάκι του παλιού ελληνικού κινηματογράφου έχει μετατραπεί σε μια παθιασμένη ποιήτρια που μιλά για την επανάσταση, για τον έρωτα και την ελευθερία… Το 1980 κυκλοφορεί η δεύτερη συλλογή “Ιδιώνυμο” και 2 χρόνια αργότερα “το ξύλινο παλτό”… Την ίδια περίοδο εμφανίζεται στην ταινία “παραγγελιά”, απαγγέλλει στίχους από τα 3 κλικ και το ιδιώνυμο και εννιά ποιήματα της θα ηχογραφηθούν στο σάουντρακ της ταινίας με τη μουσική του Κυριάκου Σφέτσα. Το 1984 συγγράφει μαζί με το σκηνοθέτη Α. Θωμόπουλο το σενάριο για την ταινία “Όστρια” στην οποία και θα πρωταγωνιστήσει κερδίζοντας το κρατικό βραβείο ερμηνείας… Το ’86 κυκλοφορούν “οι απόντες” και το ’88 “ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών”. Οι καταχρήσεις τη φθείρουν αλλά η ποίηση της κρατιέται πάντα ατόφια και ειλικρινής. Σε μια συνέντευξη της στην Ελευθεροτυπία έλεγε : “εύχομαι να τελειώσει εδώ αυτός ο κύκλος, να’ χω να πω χαρούμενα πράγματα. Γιατί η ζωή έχει γίνει σαν κινούμενη άμμος. Θα ‘θελα να γράψω ένα βιβλίο που να δίνει χαρά, δύναμη και καλή ενέργεια”. Το 1990 κυκλοφορεί ο “Νόστος” από τις εκδόσεις Λιβάνη και “ο κύκλος” που ήθελε να κλείσει τελικά μεγαλώνει, τα τελευταία ποιήματά της θα τα γράψει την περίοδο 91-93 και θα κυκλοφορήσουν αρκετά αργότερα, μαζί με άλλα αδημοσίευτα και χειρόγραφα, υπό τον τίτλο “με λένε Οδύσσεια”. Στο 3 Κλικ αριστερά έγραφε “ξέραμε πως όλοι πεθαίνουνε, αλλά υπάρχουνε θάνατοι που βαραίνουνε γιατί διαλέγουνε οι ίδιοι τον τρόπο. Κι εμείς αποφασίσαμε τον θάνατο στο θάνατο γιατί αγαπάγαμε πολύ τη ζωή”. Η Κατερίνα… αποφάσισε να φύγει στις 3 Οκτώβρη 1993 με μια χούφτα χάπια και αλκοόλ. Την βρήκε την επόμενη μέρα ένας φίλος της και την άφησε στο νοσοκομείο χωρίς να δώσει οποιαδήποτε πληροφορία, την αναγνώρισε 2 μέρες αργότερα η κόρη της… “Η Κατερίνα ένιωθε σαν αγρίμι παγιδευμένο, ήταν διαρκώς σε διωγμό” είπε αργότερα ο σκηνοθέτης Ν. Κούνδουρος, τελικά δεν άντεξε και έφυγε… άφησε όμως πίσω τα ποιήματά της που μιλούν ακόμη για εκείνη, με φοβερή δύναμη και άσβηστο πάθος…